Tandenpoetsen is een niet te onderschatten sociaal fenomeen.
Immers het raakvlak tussen de tandenborstel en de tand (de naam
"tanden"borstel spreekt wat mij betreft voor zich) is erg groot.
Met grote voortvarendheid worden bacteriologische systemen aangepakt.
Mijn inbreng op dit gebied is de volgende: NIEMAND vraagt zich af wat
de bacterien er van vinden dat ze op zulk een brute en
bacterie-onterende wijze benaderd worden. Je zult het misschien niet
geloven, maar in de bacterie hierarchie staat de tandbacterie sinds
de uitvinding van tandpasta en mondverzorgende kauwgom op de laagste
tree. Ik heb eens contact opgenomen met het bacterie-consulaat dat in
gootsteen van onze keuken is gevestigd en de vertegenwoordiger zei
dat vooral de oorbacterien van de teloorgang van de tandbacterien
hebben geprofiteerd. Dit nieuws stak mij zo in de borst dat ik
besloten heb de tandbacterien een hart onder de riem te steken met
een individuele actie. Ik poets mijn tanden niet meer en mijn gebit
mag wat mij betreft als opvangcentrum voor ontheemde tandbacterien
dienst doen. Hiermee is mijn anomiteit misschien in het gedrang, je
kunt me herkennen aan zwarte tanden en een gure lucht, maar voor een
bijdrage aan deze problematiek heb ik het over.
Gerardus Michiel