Kan het weemoediger
de warme gloed
van een haardvuur en
één enkel brandend vel.
Verwoestend,
als vlammen
in de kamer van de dichter.
Een traan,
een druppel bloed
uit de doorn van de roos
sist
mijn geweten.
Wat heeft een man meer nodig
dan de bodem van zijn glas.
Ik twijfel.
Met de rug van mijn hand
veeg ik mij de glimlach
van de lippen.
Lieven Scheire